Al doende leert men

Bom dia!
Sinds mijn laatste bericht ben ik zo'n 600 kilometer verder naar het noorden gereisd. In Maceió nam ik afscheid van mijn Braziliaanse adoptieouders en ik reisde verder naar Olinda, een mooi koloniaal en gekleurd stadje vlakbij het iets grotere en minder veilige Recife. Mijn eerste stuk echt alleen! Was wel spannend, maar alles ging goed en ik kwam veilig aan bij mijn hostel.
Ik kan trouwens niet direct zeggen dat het alleen reizen me sindsdien zo gemakkelijk is afgegaan. Vantevoren zoek ik altijd precies uit hoe ik bij het busstation of hostel moet komen, ik schrijf alles netjes op zodat niets verkeerd kan gaan. Nou grote grap, want het is me nu al een paar keer overkomen dat die bus toch een andere route bleek te gaan en ik met mijn huge rugzak op een willekeurige plek moest uitstappen. 5 weken geleden zou ik dat doodeng hebben gevonden, nu is het alleen nog maar irritant. Een positieve ontwikkeling naar mijn mening :). Al moet ik wel zeggen dat een beetje oog voor gevaar geen kwaad kan.. In Olinda ging het net goed. Ik was daar op zondag, en elke zondag hebben ze daar een muzikale optocht (soort gaylord parapluutjesdans - zie film), en daarna ging het feest door in het park. Ik was daar met Daniela, een Braziliaans meisje dat ik in het hostel had ontmoet. Supergezellig, met allemaal kraampjes met lokale gerechten, drankjes en live-muziek. Op een gegeven moment viel de elektriciteit uit, maar het feest ging gewoon door. Ik vond het zo mooi, alles donker met de traditionele forró-muziek op de achtergrond. Objectief gezien zou er een alarmbel moeten gaan rinkelen (Brazilië-donker-park-Anita-met-tas-die-ze-normaal-nooit-meeneemt-savonds). Maar nee, het was gewoon mooi, vredig en sfeervol. Tot Daniela me ineens waarschuwt dat ik me meteen om moet draaien. Ik draai me om en zie een groep van 6 jongens een a-subtiele U-bocht maken. Zij had ze zien fluisteren en wijzen naar mijn tas (ze moesten de subtiele kant van het vak denk ik nog leren). Maar echt superveel geluk dus!
Ik heb Recife nog een dag bezocht en daarna ben ik verder gereisd naar Natal. Vanaf het moment dat ik deze stad binnenkwam had ik er al een goed gevoel bij. De mensen zijn echt aardig en behulpzaam en het hostel is erg gezellig! Ondanks dat er hier niet bijzonder veel te doen is (de hoofdattractie, een tour door de duinen heb ik inmiddels gedaan, en ik heb de grootste cashewboom ter wereld gezien, oehh) blijf ik hier 4 nachten. Daarna ga ik naar Galinhos, een klein vissersdorpje. Na alle grote steden wil ik graag zien hoe het leven is in zo'n klein dorpje.
Een minder leuk detail: ik ben hier heel vaak ziek. Natal is de enige plek tot nu toe waar ik nog niet ziek geweest ben en in Olinda was het echt niet leuk meer. Nu gaat het goed, moet gewoon erg goed letten op wat ik eet en doe.. wel heel irritant.
Nou lieve mensen ik zal er weer eem eind aan breien, tút út Brazil.