Stuk hout

Reizen hier in Brazilië is moeilijker dan ik dacht. Naar mijn idee gaat alles lastiger dan toen ik reisde in midden-Amerika. Een van mijn geliefde vriendinnetjes vroeg me laatst wat het verschil is tussen de mensen in midden-Amerika en de mensen hier in Brazilië. Ik had eigenlijk geen idee, maar volgens mij ben ik erachter: de mensen zijn veel minder toegankelijk. Op het eerste gezicht word je vaak pissed aangekeken. Soms is het onvermijdelijk, en moet zo'n persoon benaderd worden omdat ik iets moet vragen. Elke keer denk ik "hm" en wil ik eigenlijk niet, maar bijna elke keer blijkt de persoon superaardig en behulpzaam te zijn :). Een reden hiervoor is denk ik dat ze het waarderen dat ik hun taal probeer te spreken. Ze zijn hier niet bepaald fan van toeristen die alleen Engels spreken en met name Amerikanen moeten er weer aan geloven :). Zo vertelde een Franse jongen me laatst dat de meter in zijn taxi wel heel snel telde. Aangekomen bij de bestemming vroeg de taxi-chauffeur: "Americano?". Uh nee, Frances. Oh, in dat geval, en hij drukte op een knopje waardoor het bedrag een bescheiden 50% naar beneden ging. Mensen zijn dus echt wel aardig, maar wachten eerst af of ze je aardig willen vinden. Mijn assertiviteit wordt dus behoorlijk op de proef gesteld, maar dat is alleen maar leerzaam. Als je dit eenmaal een beetje doorhebt is Brazilië echt een fijn land om te reizen.
En daarnaast is het een supermooi land! Ik ben 4 dagen in Galinhos geweest, een klein vissersdorpje in het Noord-Westen. Het was lastig te bereiken, maar ik reisde samen met een Duitse jongen, waardoor het wat makkelijker werd. Galinhos ligt op een schiereiland, waar normale auto's niet kunnen komen en is daardoor alleen met de boot te bereiken. Toen we aankwamen werd ons direct een taxi aangeboden. Ik zag nergens een taxi, maar alleen een rij wagens met paarden ervoor. Dat waren de taxi's :) Er hing een superrelaxte sfeer op het eiland en het was er ook nog eens erg mooi :).
Na Galinhos ben ik naar São Luis gereisd, de reggae-hoofdstad van Brazilië. Wat ik met name erg mooi vond aan deze stad was dat veel huizen aan de buitenkant bedekt waren met 'azulejos', gekleurde tegeltjes. Een invloed van de Portugese kolonisatie, het schijnt dat huizen in Lissabon er hetzelfde uit zien. Daar wil ik dus echt een keer naartoe :).
Maarrr eerst Brazilië ;). Ik ben nu in Belém, een stad aan het begin van de Amazone. Wat een beetje jammer is: de Amazone ga ik niet zien.. In elk geval niet de Amazone in de jungle. Mijn budget is niet oneindig en ik wil ook naar de Pantanal, een natuurgebied in het midden van het land. De kans om dieren te zien daar is veel groter, en ik wil een tour doen van meerdere dagen wat behoorlijk duur is. Zondag ga ik naar de Pantanal en ik heb er zin in!
Tot die tijd is er hier in Belém Cirio de Nazare, het grootste religieuze feest van de wereld (aldus de mensen hier). Lang, lang geleden was er een visser. Toen hij op een dag langs het strand slenterde vond hij een stuk hout. Laat dat stuk hout nu precies de vorm hebben gehad van Maria en kindje Jezus. De beste man liep een bepaalde route met het stuk hout en besloot het op een bepaalde plek neer te leggen. Op die bepaalde plek staat nu een gigantische kerk, en de komende dagen komen miljoenen Brazilianen naar Belem om dezelfde route als de visser af te leggen. Ik had er persoonlijk nog nooit van gehoord, maar het is echt een groot feest! Dus daar heb ik geluk mee :).
Ik ben trouwens geschokt door het nieuws van Antonie Kamerling, nooo ik was zijn grootste fan.. En Heath Ledger toen ook al, ik ga geen fan meer zijn van mensen..
Nou dat gezegd hebbende zal ik mij weer tussen de mensen begeven :) Een dikke kus uit Brazilië!